Çocuğumu Yeniden Yetiştirmem Mümkün Olsaydı:
* O’na işaret parmağımı kaldırıp yasaklar koymak yerine, parmaklarıyla resim yapmayı öğretirdim
* Hatalarını daha az düzeltir, onunla daha çok yakınlık kurmaya çalışırdım.
* Onu sadece gözlerimle izler, ona saat kısıtlamaları koymazdım.
* Daha bilgili olmaya çalışır, ona daha şefkat gösterirdim.
* Onunla daha çok yürüyüşlere çıkar uçurtmalar uçururdum.
* Ona karşı ciddi bir tavır içinde olmak yerine, onunla oyunlar oynardım.
* Onunla kırlarda koşar, yıldızları seyrederim.
* Onu daha sık kucaklar, daha az hırpalardım.
* Ona karşı katı davranmaz , onu daha çok onaylar ve yüreklendirirdim.
* Önce benlik saygısı kazanmasını sağlar, bir ev sahibi olmayı daha sonra düşünürdüm.
* Ona, güce karşı sevgi duymak yerine, sevginin gücünü öğretirdim.
~Diane Loomans~
Çok güzel anlatılmış hatalarımız yanlışlarımız eksiklerimiz elbette var. bu yazıyı okuyunca eşimle aramızda geçen bir diyaloğu sizlerlede paylaşmak istedim
Oğlumuza nekadar çok zaman ayırmaya çalışsakta yetişemediğimiz şeyler tabiki çok geçenlerde eşime Talha seninle daha çok vakit geçirmek istiyor dedim ama biraz zorlayıcı ve kızgın ifade ile eşimden duyduklarım sa beni gerçekten şaşırttı ve üzdü
bana kendi babasıyla arasında çocukluğunda ve daha sonraları ortak yaptıkları hiç bir şey olmadığnı, hatta babasının neredeyse hiç konuşmadığını söyledi kendisinin se babasından gördüğünün 1000 katı ilgi alaka gösterdiğini söyledi..
bunu benimle ilk kez paylaşmıştı ben söylediğim sözler için o kadar pişman oldum ki anlatamam söyleye bildiğim tek söz ise 'sen harika bir baba ve harika bir eşsin seninle gurur duyuyorum..' diye bilidim boğazımda bir şeyler kitlendi...
